Marshall Planı, II. Dünya savaşının bitmesinden sonra, savaşın geride bıraktığı tahribatı gidermek için tasarlanmış bir ekonomik yardım (kredilendirme/borçlandırma) planıdır. 1947 yılında ABD tarafından önerilen bu yardım paketi, 1948 ve 1951 yılları arasında yürürlüğe konulmuştur.
Ayrıca bu plan ve antlaşma çerçevesinde verilen taahhütler gereği, Türkiye'de üretim yapan tüm tesis ve fabrikalar kapatılmıştır. Bunların içinde o dönem küresel ölçekte öneme sahip silah, mühimmat ve uçak farkikaları da vardır.
Bu paketten toplamda 16 ülke istifade etmiştir.
• Hibeler: Türkiye 1948 ve 1951 yılları arasında Marshall yardımları çerçevesinde hibe olarak Amerika Birleşik Devletlerinden toplamda 63 milyon dolar tutarında ıskarta silah almıştır.
• Krediler: Aynı yıllar arasında Türkiye ABD'den borç olarak 72 milyon dolar almıştır. Bu rakamın da çok az bir miktarı nakit paradır. Yapılan anlaşmaya göre alınan bu borçların ödemesi 1952 yılından itibaren yapılacaktır. 1952 ile 1956 yılları arasında sadece borcun faizi ödenecek, o tarihten sonra 35 sene boyunca %2.5 faizle borcun ödemesi eşit taksitlerle yapılacaktır.
Marshall Planıyla Türkiye'ye hibe yada kredi olarak verilen malzemelerin bakım ve idamesinin Türkiye bütçesinden yapılacak olması, Türkiye ekonomisinde dengesizlikler meydana getirmiştir.
Gelen yardımların bakım ve yedek parça giderleri için Türkiye'nin bütçesinden çıkan para, yılda 145 milyon doları geçiyordu.
Bu durum II. Dünya savaşından sonra ekonomisini henüz düzeltememiş ve döviz stoklarında sıkıntılar yaşayan Türkiye'nin daha fazla sıkıntılara boğulması anlamına gelmekteydi. Doğal olarak malzemeler için yapılan ithalat arttıkça dolar sıkıntıları baş gösterdi ve Türkiye'nin dış ticaret dengelerinde çok ciddi sıkıntılar yaşandı.